‘What’s going on?’ is de vraag die Willard McCarty stelt in zijn lezing ter gelegenheid van de bijeenkomst ‘Countries, Cultures, Communication: Digital Innovation at UCLA‘. De lezing, hier beschikbaar als pdf, leest als een samenvatting van McCarty’s Humanities Computing. De lezing geeft een goede introductie tot het denken van McCarty over de rol van de computer in de humaniora. (Hier zijn de bijbehorende slides).

Wat is er dan precies gaande?
“♦ A world‐wide, semi‐coordinated effort to create large online scholarly resources;
♦ out of this activity, the slow development of new genres in something like a digital library;
♦ analytic and synthetic modelling, on the one hand to probe for contributions to the construction of meaning, on the other to reconstruct lost artefacts from fragmentary evidence, blurring gradually into a
♦ modelling for possible worlds.”

En wat te doen, op basis van deze beschrijving?

Eén van McCarty’s aanbevelingen richt zich op de institutionele omgeving voor humanities computing, waar de technici en de inhoudelijk experts op basis van gelijkwaardigheid moeten kunnen werken. Digitale hulpmiddelen ontstaan in een gezamenlijke uitoefening van verbeeldingskracht, er is geen sprake van kant-en-klare brokken informatie die in opdracht door technische ondergeschikten worden ontsloten.

Het gaat om ‘the computational ability to implement the conjectural, that is, to construct possible worlds and explore them‘ (cursivering McC.); en ook de wetenschappelijke editie is hier een mogelijke wereld, een wereld die we, enerzijds, opnieuw kunnen uitvinden, maar anderzijds ook opnieuw moeten leren begrijpen.

Geplaatst in humanities computing, weblog digital humanities

Comments are closed.